Emma

I remember tears streaming down your face
When I said, "I'll never let you go"
When all those shadows almost killed your light
I remember you said, "Don't leave me here alone"
But all that's dead and gone and passed tonight

Gdybym powiedział, że była tylko dziewczyną, skłamałbym. Emma była niezwykłą osobą. Znałem ją odkąd pamiętam i od samego początku mnie intrygowała. I nie chodzi tutaj tylko o wygląd, choć w tamtym okresie głównie on mnie onieśmielał. Kiedy poprawiała włosy, po moich plecach przebiegał dreszcz. Kiedy się uśmiechała, paraliżowało mnie to. Mnie, którego każdy chciał mieć za przyjaciela, obezwładniła jedna, malutka osóbka. Jednak poznałem prawdziwą ją. Pomocną, zabawną, zawsze gotową służyć dobrą radą. Tą, która potrafiła z każdym znaleźć wspólny język. Była prawdziwym aniołem, który 23 kwietnia 2012 roku odszedł do swoich braci i sióstr tam wyżej.

H.

*

Wiem, że miałam nic nie wstawiać, ale nie mogłam się powstrzymać. Jestem tak podekscytowana tym opowiadaniem, że jestem prawie pewna, że okaże się niewypałem. Ale bądźmy dobrej myśli, co będzie to będzie. Ten fragment jest zapowiedzią części pierwszej - czyli relacji Harry'ego i Emmy. Krótki, ale o to chodzi. 
Czekam na jakieś opinie czy coś.
ps. Klikając na tekst piosenki, włączacie ją. Może każdemu przypadnie do gustu, ale właśnie to moja wizja ;)